Wehikuł czasu

Hej!
Jakiś czas temu odkopałam zdjęcia z mojego photobloga, które pochodzą z przełomu gimnazjum i liceum. Razem z koleżankami śmiałyśmy się z moich dawnych dylematów, problemów i miłostek. Po całej tej lekturze upewniłam się tylko w tym, że kiedyś jednak byłam głupim dzieckiem :) Na szczęście sporo się zmieniło, nie tylko wewnętrznie, ale i zewnętrznie. Na dowód mam kilka zdjęć :)

Zacznijmy cofanie się w czasie od tego zdjęcia. Rude włosy i 64kg wagi. Mimo że teraz mogę stwierdzić, że było to jedno z gorszych wydań, byłam wtedy mega szczęśliwa.

Powrót do blondu, waga jak widać pozostaje. Odkryłam wtedy bloga pewnej Azjatki mieszkającej w Polsce i starałam się odzwierciedlać jej styl, w którym mega się zakochałam.

Koniec pierwszej klasy liceum, czyli znowu szalejemy z rudością, która teraz wyszła czerwono.

Parę kilo mniej, powrót do do blondu (będę uważać, że to najlepszy kolor dla mnie przez parę kolejnych lat). Notorycznie przypinałam sobie wtedy kwiatki do włosów i lubowałam się w krótkich sukienkach/spódniczkach.

Nie wiem na serio co mi wtedy odwaliło, ale ufarbowałam sobie włosy bibułą. Wyszły szare, zaciesz pojawił się na twarzy, czego chcieć więcej. Na szczęście na ciemnych włosach już nie dam rady zrobić sobie takiej "krzywdy".

Można powiedzieć, że ta sesja pokryła się z "tragicznym" dla mnie wydarzeniem. Prawdę mówiąc nie potrafiłam wtedy spojrzeć na całą sytuację z odpowiedniej perspektywy. Teraz wiem, że to najlepsze, co mogło mi się przydażyć, jednak pewnych rzeczy nie żałuję, bo gdyby nie ten "epizod", teraz nie byłabym szczęśliwa. Za moment również odkryję cudowną Ewę i zakocham się w ćwiczeniach.

Chyba najlepszy dla mnie okres- nie pod względem wyglądu, ale tego jak się czułam w środku. Wydawało mi się wtedy, że mogę podbić cały świat. Tego dnia miała miejsce moja studniówka. Ekscytowałam się nią niesamowicie i nadal ten dzień wspominam bardzo ciepło. Gdybym mogła, cofnęłabym się w czasie i przeżyła to jeszcze raz.
Wtedy też sporo osób zwróciło uwagę na to, że ubyło mi centymetrów. Fakt, 20 treningów z Ewą zrobiły swoje. Czułam się świetnie!

1 maja 2013 roku wywołuję szok u znajomych, którzy powoli gromadzą się na mojej działce. Robiłam wtedy grilla. Pamiętam, że gdy wszyscy już zasiedliśmy, by zająć się karkówką, Michalina przeprowadziła głosowanie, w jakim kolorze mi lepiej. Chyba tylko 2 opowiedziały się za blondem.
Musiałam wtedy podziękować Marcinowi za to, że powtarzał, że w ciemnym kolorze byłoby mi lepiej. Miał rację.

W wakacje 2013 niewiele się zmieniło. Trochę chudłam, trochę tyłam, ale uśmiech nie schodził mi z twarzy. 

Już jako studentka popełniam błąd- kupuję farbę "ciemny brąz". Efekt? Czarne włosy. Babcia przez kolejny miesiąc nazywała mnie kruczkiem. Wtedy też na nowo zaczyna się moja przygoda z ćwiczeniami. Od połowyy października zaczynam ćwiczyć i robię to do dziś.

Sylwester i... spora zmiana. Ścinam włosy. Okulary od firmoo są moimi stałymi przyjaciółmi. Ważę 52kg i mogę poszczycić się 63cm w talii :)

A teraz jest tak :) Włosy znowu brązowe, stopniowo odrastają, figura, z której jestem w miarę zadowolona :) Myślę, że z ręką na sercu mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa. Poczyniłam pewne zmiany w życiu, od października zamieszkam z Marcinem i wszystko idzie tak, jak powinno :)

Pozdrawiam!