Co się stało z moim czasem?

Cześć wszystkim!
Swego czasu namiętnie chwaliłam się, że Lilka pozwala mi robić masę rzeczy. Mogłam szaleć w lumpach, spotykać się ze znajomymi, piec, gotować, przesadzać rośliny i udzielać się internetowo na potęgę. Te czasy trochę minęły i niestety teraz mam ograniczone pole do popisu. Z gotowania i pieczenia nie zrezygnowałam, na spotkaniach z koleżankami chętnie "oddaję" na chwilę małą, ale... czas na 100% oddanie się przyjemnościom i hobby minął.

Początkowo starałam się upchnąć wszystko w tej krótkiej dobie i udawać, że jest fajnie, że mi wychodzi, że przy odrobinie dobrych chęci można wszystko. Ale... nie można. A w zasadzie nie można zrobić tego dobrze. Uczę się więc wybierać, co jest ważniejsze w danym momencie - oczywiście dziecko i rodzina, ale te wolne chwile chcę poświęcić temu, co faktycznie lubię. Zrezygnowałam więc z subskrypcji niektórych kanałów, rzadziej piszę coś na IG, oglądam mniej seriali i rozważniej skupiam uwagę na tzw. głupotach. Chcę po prostu kończyć dzień z myślą, że obejrzałam coś wartościowego albo kogoś, kogo lubię.

Nie myślcie sobie jednak, że było mi z tym wszystkim łatwo, bo nie było. Oczywiście, że miałam świadomość tego, że dziecko będzie mnie potrzebować i, że coś się zmieni, ale nie, że w zasadzie z dnia na dzień (bo jak pisałam wyżej, początki były świetne) i, że tak to we mnie uderzy. No ale podobno w życiu należy być elastycznym, więc uczę się tego każdego dnia.

A dzisiaj prezentuję Wam strój z... 3. czerwca. Wybraliśmy się wtedy rodzinnie na miasto, żeby świętować okrągłe urodziny Kuby. Chciałam wyglądać w miarę elegancko, więc postawiłam na skórzaną spódnicę, która często gościła na blogu oraz na bluzkę z uroczym wiązaniem przy szyi. Kupiłam ją rok temu, jak jeszcze chodziłam z brzuszkiem. Spodobał mi sie jej retro charakter i pomyślałam, że idealnie uzupełni moją szafę.