Jak było rok temu?

Hej wszystkim! 

Ostatnio naszło mnie, żeby przejrzeć stories z zeszłego roku. Wertowałam kolejne zdjęcia i... doszłam do wniosku, że rok temu więcej działałam. Częściej ruszałam się z małą na spacery dla samego spaceru, kombinowałam w kuchni (a przed tłustym czwartkiem to już w ogóle), decydowałam się na makijaż i szukałam różnych rozrywek jak klasyczne gry typu bingo czy puzzle. Potem niestety przystopowałam i to raczej z powodu lenistwa. Nie mam zamiaru oczywiście się linczować, bo wiadomo, że tego typu przestoje są potrzebne, żeby na nowo poczuć pasję, ale nie ukrywam też, że chciałabym powrócić do tamtej siebie.

Wierzę w metodę małych kroków i słynnego "nic na siłę". Notuję sobie w kalendarzu, co chciałabym albo co powinnam zrobić danego dnia i muszę przyznać, że to mnie motywuje. Wykreślenie nawet jednej pozycji sprawia, że mam chęć działać dalej, bo każdy odhaczony punkt to wielka motywacja. Zdarza się oczywiście, że wszystko jest przeciwko mnie i... kończę z wielkim niczym. Nie ukrywam, że wówczas najpierw pojawia się takie średnio przyjemne uczucie, ale walczę z nim. Jak mawiają "jutro też jest dzień", a fakt, że coś nie wyszło jednego dnia, nie oznacza, że z góry mam przegrany tydzień czy miesiąc.

Na listę wpisuję też sobie obowiązkowe przyjemności, jak np. przygotowanie deseru czy ciasta, publikacja filmu albo nowego wpisu czy czytanie książki. Staram się na nowo dbać o regularność w prowadzeniu bloga. Śmieję się, że jest to takie moje pierwsze dziecko, któremu poświęciłam już sporo lat.

W stroju pierwsze skrzypce gra oczywiście płaszczyk. To rzecz, którą dostałam lata temu z chińskiego sklepu. Myślałam, że szybko się rozstaniemy, ale uwielbiam go. Jego kolor poprawia mi humor i dodaje pewności siebie. Bazę stanowi spódnica, która idealnie mieści mój rosnący brzuch oraz beżowy sweterek. Jedno i drugie wygrzebałam oczywiście w lumpie za jakieś drobne pieniądze. Tak samo kaszkiet. Uwielbiam tego typu nakrycia głowy. Moim zdaniem są stylowe i dodają tego czegoś.