Kocie marzenia: zdobywamy szczyt

Hej!
Wiem, że temat Zakopanego powinnam już zostawić, jednak ma on powiązanie z kocimi marzeniami (dla osób nieznających tematu zostawiam link). Jedną z pozycji było właśnie zdobycie szczytu i jak się pewnie domyślacie, udało nam się :) Samą drogę muszę określić jako cholernie ciężką. Myślałam, że po roku ćwiczeń kondycja pozwoli mi wspiąć się na sam szczyt bez większych problemów. Prawda okazała się inna. W dodatku całą drogę powrotną padał deszcz. Nie została na nas sucha nitka. Najbardziej chyba ucierpiały buty. Schły 2 dni, ale bez większego efektu, więc ostatecznie położyliśmy je na grilla.
Na szczęście zdobycie szczytu wynagrodziło to wszystko. Świadomość, że wreszcie się udało, że dałam radę, że jestem tak bardzo wysoko, była cudowna! Przy okazji zobaczyłam kozice. To jedno z wielu zwierząt, jakie miałam okazję widzieć po raz pierwszy. Żałuję tylko, że świstak zdążył się schować, zanim weszliśmy. Pewno było mu spieszno, żeby zawijać czekoladę w sreberka ;)

Wybaczcie mi to zdjęcie, ale Marcin jest mistrzem w robieniu mi zdjęć, na których wyglądam jak debil :P

Pozdrawiam!